Εμπιστοσύνη....
Από τη σκέψη μου συχνά παιρνούν εικόνες ανθρώπων που νιώθουν μόνοι...που μετανιώνουν, που αμφιβάλουν, που φοβούνται...Λάθη, ενοχές, ανασφάλειες κ το μεγάλο αγκάθι...έλλειψη εμπιστοσύνης...Οι περισσότεροι από εμάς δεν ανοιγόμαστε πλέον, δεν μιλάμε ανοιχτά, δεν τολμάμε να κοιτάξουμε μπροστά....Δεν θαυμάζουμε κ δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ενθουσιαστεί...να αφαιθεί...να ερωτευτεί....κ όλοι θέλουμε στην πραγματικότητα να χαθούμε στην αγκαλιά κάποιου...
Δεν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας...αν θα πληγώσει, τι θέλει, πόσα θα δώσει...δεν εμπιστευόμαστε τους άλλους αν θα μας δεχτούν γι αυτό που είμαστε, αν θα είναι αληθινοί, αν θα είναι όπως όσοι ξέραμε πριν...Μα τι κάνουμε;;;Γιατί δεν τολμάμε;;;Γιατί δεν ζούμε;;
Κανείς δε μπορεί να μας κάνει κακό, αν δεν το επιτρέψουμε, ποτέ δεν θα πάμε μπροστά αν κοιτάζουμε πίσω, κανείς δεν θα ενδιαφερθεί για εμάς, αν δεν ανοίξουμε την πόρτα της ψυχής μας, κανείς δεν θα μας αγαπήσει αν δεν αγαπήσουμε εμείς τον εαυτό μας...
Δεν είναι όλοι ένοχοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου, αλλά αθώοι...Κλείστε σε μία σκέψη τα πάντα...'οσα σας χωρίζουν από το τώρα κ μην περιμένετε να σας συμβεί κάτι άσχημο για να απολαμβάνετε τη στιγμή που μία ασήμαντη κατάσταση όπως το να ανοίγετε απλά τα μάτια κ να λέτε καλημέρα...θα σας γεμίζει με το πιο φωτεινό χαμόγελο...Ο κόσμος χάλασε από εμάς κ εμείς οφείλουμε να τον φτιάξουμε πάλι...
Ερωτευτείτε κ κάντε φίλους....η μοναξιά είναι επιλογή κ αυτοτιμωρία.....Κ η ζωή είναι απρόβλεπτη κ το μόνο που περιμένει από εμάς είναι να της χαμογελάμε...κ να είστε σίγουροι πως αν τώρα δεν έχετε κάτι που θέλετε πολύ...σας αξίζει σίγουρα κάτι πολύ καλύτερο...Μήπως είναι μπροστά σας κ δεν το βλέπετε;;;
Από τη σκέψη μου συχνά παιρνούν εικόνες ανθρώπων που νιώθουν μόνοι...που μετανιώνουν, που αμφιβάλουν, που φοβούνται...Λάθη, ενοχές, ανασφάλειες κ το μεγάλο αγκάθι...έλλειψη εμπιστοσύνης...Οι περισσότεροι από εμάς δεν ανοιγόμαστε πλέον, δεν μιλάμε ανοιχτά, δεν τολμάμε να κοιτάξουμε μπροστά....Δεν θαυμάζουμε κ δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ενθουσιαστεί...να αφαιθεί...να ερωτευτεί....κ όλοι θέλουμε στην πραγματικότητα να χαθούμε στην αγκαλιά κάποιου...
Δεν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας...αν θα πληγώσει, τι θέλει, πόσα θα δώσει...δεν εμπιστευόμαστε τους άλλους αν θα μας δεχτούν γι αυτό που είμαστε, αν θα είναι αληθινοί, αν θα είναι όπως όσοι ξέραμε πριν...Μα τι κάνουμε;;;Γιατί δεν τολμάμε;;;Γιατί δεν ζούμε;;
Κανείς δε μπορεί να μας κάνει κακό, αν δεν το επιτρέψουμε, ποτέ δεν θα πάμε μπροστά αν κοιτάζουμε πίσω, κανείς δεν θα ενδιαφερθεί για εμάς, αν δεν ανοίξουμε την πόρτα της ψυχής μας, κανείς δεν θα μας αγαπήσει αν δεν αγαπήσουμε εμείς τον εαυτό μας...
Δεν είναι όλοι ένοχοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου, αλλά αθώοι...Κλείστε σε μία σκέψη τα πάντα...'οσα σας χωρίζουν από το τώρα κ μην περιμένετε να σας συμβεί κάτι άσχημο για να απολαμβάνετε τη στιγμή που μία ασήμαντη κατάσταση όπως το να ανοίγετε απλά τα μάτια κ να λέτε καλημέρα...θα σας γεμίζει με το πιο φωτεινό χαμόγελο...Ο κόσμος χάλασε από εμάς κ εμείς οφείλουμε να τον φτιάξουμε πάλι...
Ερωτευτείτε κ κάντε φίλους....η μοναξιά είναι επιλογή κ αυτοτιμωρία.....Κ η ζωή είναι απρόβλεπτη κ το μόνο που περιμένει από εμάς είναι να της χαμογελάμε...κ να είστε σίγουροι πως αν τώρα δεν έχετε κάτι που θέλετε πολύ...σας αξίζει σίγουρα κάτι πολύ καλύτερο...Μήπως είναι μπροστά σας κ δεν το βλέπετε;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου