Εκανα τα πάντα για τους άλλους....για να μην χαθώ.....
Δεν ήξερα πως να με αγαπήσω...κ έψαχνα πάντα ανθρώπους να το κάνουν για εμένα...Να με πιστεύουν...να με αγκαλιάζουν...να με θαυμάζουν..να με προσέχουν...να με ακούν..να μου μιλούν...να μου λένε λόγια όμορφα...να χαίρονται με τις λέξεις μου...να χαμογελούν με τις πράξεις μου...να έχουν μικρά δικά μου κομμάτια...για να μη χαθώ...για να υπάρχω...για να έχω λόγο να προσπαθώ...να θέλω...να ζω...
Επέλεγα πάντα έκείνους που είχαν ανάγκη να πάρουν κάτι από εμένα...εκείνους που θα μπορούσα να τους φανώ χρήσιμη...εκείνους που θα μπορούσα να τους εξαναγκάσω να μ αγαπήσουν...Τους έκανα πάντα όλα τα χατήρια...έτσι κ εκείνοι πάντα μου χρωστάγαν κάτι...ήμουν πάντα εκεί...δεν ζητούσα...δεν απαιτούσα...μόνο έδινα...έδινα....έδινα...όσα μπορούσα κ όσα δε μπορούσα...όσα έπρεπε κ άλλα τόσα θα πλήρωνα για να με αγαπούν...
Κ έπειτα ερχόταν η δική μου η ώρα...η ώρα να πάρω...αυτή την αγάπη που την αγόραζα κάθε στιγμή με κάθε κόστος...δήθεν για να χαρεί ο άλλος...δήθεν γιατί η δική του ευτυχία μετρούσε περισσότερο...μα πως;;;γιατί;;;όλοι κάτι δεν περιμένουμε;;όλοι κάτι δε ζητάμε ή θέλουμε;;;ειιιιιιιιιιιιι...εσύ
Εγώ είχα κ δεν το γνώριζα...είχα σκοπό να μ αγαπήσει κάποιος τόσο όσο εγώ δεν είχα μάθει να αγαπώ τον εαυτό μου...κ θύμωνα...θύμωνα...όταν ενώ είχα δώσει τα πάντα...δεν έπαιρνα ποτέ τίποτα...θύμωνα με εμένα...κ αντί να με αγαπώ με μισούσα ακόμη περισσότερο...κ όμως δεν άφηνα ποτέ περιθώρια να με αγαπήσουν...ήμουν απλά ένα μηχάνημα που μοίραζε..πρόσφερε...έδινε...κ δεν άφηνε κανέναν να διεκδικήσει...να επιθυμεί...να περιμένει κάτι από εμένα...ήμουν τόσο μα τόσο προβλέψιμη...τόσο που τελικά δεν άφησα κανέναν να με αγαπήσει...γιατί;;Γιατί κανείς δεν αγαπά κάποιον που δεν ξέρει να αγαπά...γιατί κανείς δεν λέει όχι όταν παίρνει...κ κανείς δεν αντέχει ένα πολυμηχάνημα κάλυψης όλων του των αναγκών...
Νόμιζα ότι είχα τον έλεγχο κ τον τρόπο να χειριστώ κ να πάρω αυτό που τόσο ήθελα...να μ αγαπούν...κ τελικά κατάλαβα ότι δεν είχα κανέναν έλεγχο κ τίποτα...ούτε καν ένα ψιχουλάκι να δώσω σε εμένα...που τόσα μα τόσα πολλά άξιζα...μα δεν έβλεπα..δεν άκουγα...δεν ένιωθα...πως είμαι τόσο σπουδαία..τόσο ξεχωριστή..τόσο μοναδική που ναι τώρα μπορώ να το φωνάξω...Με Αγαπάω....κ έχω βρει κ άλλους να Με Αγαπούν κ να τους Αγαπώ κ εγώ...Καλό βράδυ...
"Από τις εμπειρίες μου με ανθρώπους που ήθελαν να αγαπηθούν..."εσείς αγαπάτε τον εαυτό σας;;;;"
Δεν ήξερα πως να με αγαπήσω...κ έψαχνα πάντα ανθρώπους να το κάνουν για εμένα...Να με πιστεύουν...να με αγκαλιάζουν...να με θαυμάζουν..να με προσέχουν...να με ακούν..να μου μιλούν...να μου λένε λόγια όμορφα...να χαίρονται με τις λέξεις μου...να χαμογελούν με τις πράξεις μου...να έχουν μικρά δικά μου κομμάτια...για να μη χαθώ...για να υπάρχω...για να έχω λόγο να προσπαθώ...να θέλω...να ζω...
Επέλεγα πάντα έκείνους που είχαν ανάγκη να πάρουν κάτι από εμένα...εκείνους που θα μπορούσα να τους φανώ χρήσιμη...εκείνους που θα μπορούσα να τους εξαναγκάσω να μ αγαπήσουν...Τους έκανα πάντα όλα τα χατήρια...έτσι κ εκείνοι πάντα μου χρωστάγαν κάτι...ήμουν πάντα εκεί...δεν ζητούσα...δεν απαιτούσα...μόνο έδινα...έδινα....έδινα...όσα μπορούσα κ όσα δε μπορούσα...όσα έπρεπε κ άλλα τόσα θα πλήρωνα για να με αγαπούν...
Κ έπειτα ερχόταν η δική μου η ώρα...η ώρα να πάρω...αυτή την αγάπη που την αγόραζα κάθε στιγμή με κάθε κόστος...δήθεν για να χαρεί ο άλλος...δήθεν γιατί η δική του ευτυχία μετρούσε περισσότερο...μα πως;;;γιατί;;;όλοι κάτι δεν περιμένουμε;;όλοι κάτι δε ζητάμε ή θέλουμε;;;ειιιιιιιιιιιιι...εσύ
Εγώ είχα κ δεν το γνώριζα...είχα σκοπό να μ αγαπήσει κάποιος τόσο όσο εγώ δεν είχα μάθει να αγαπώ τον εαυτό μου...κ θύμωνα...θύμωνα...όταν ενώ είχα δώσει τα πάντα...δεν έπαιρνα ποτέ τίποτα...θύμωνα με εμένα...κ αντί να με αγαπώ με μισούσα ακόμη περισσότερο...κ όμως δεν άφηνα ποτέ περιθώρια να με αγαπήσουν...ήμουν απλά ένα μηχάνημα που μοίραζε..πρόσφερε...έδινε...κ δεν άφηνε κανέναν να διεκδικήσει...να επιθυμεί...να περιμένει κάτι από εμένα...ήμουν τόσο μα τόσο προβλέψιμη...τόσο που τελικά δεν άφησα κανέναν να με αγαπήσει...γιατί;;Γιατί κανείς δεν αγαπά κάποιον που δεν ξέρει να αγαπά...γιατί κανείς δεν λέει όχι όταν παίρνει...κ κανείς δεν αντέχει ένα πολυμηχάνημα κάλυψης όλων του των αναγκών...
Νόμιζα ότι είχα τον έλεγχο κ τον τρόπο να χειριστώ κ να πάρω αυτό που τόσο ήθελα...να μ αγαπούν...κ τελικά κατάλαβα ότι δεν είχα κανέναν έλεγχο κ τίποτα...ούτε καν ένα ψιχουλάκι να δώσω σε εμένα...που τόσα μα τόσα πολλά άξιζα...μα δεν έβλεπα..δεν άκουγα...δεν ένιωθα...πως είμαι τόσο σπουδαία..τόσο ξεχωριστή..τόσο μοναδική που ναι τώρα μπορώ να το φωνάξω...Με Αγαπάω....κ έχω βρει κ άλλους να Με Αγαπούν κ να τους Αγαπώ κ εγώ...Καλό βράδυ...
"Από τις εμπειρίες μου με ανθρώπους που ήθελαν να αγαπηθούν..."εσείς αγαπάτε τον εαυτό σας;;;;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου