Κρίσεις πανικού....Γιατί δεν κάνουμε κάτι...
Ενοχές...ενοχές...ενοχές.....μοναξιά...μοναξιά....φόβος....φόβος....Α Ν Α Σ Φ Α Λ Ε Ι Α....άγχος αποχωρισμού...αυτοτιμωρία...ανάγκη για να μας προσέξουν...κ πόσες ακόμη λέξεις να βρεθούν για να περιγράψουν τον πόνο κ τον τρόμο που νιώθουν πάρα πολλοί άνθρωποι...που βρίσκονται δίπλα μας....Κι όμως λίγοι κάνουν κάτι για να βγουνε από το τούνελ....Σχεδόν όλοι προσπαθουν να το παλέψουν μόνοι τους ή με κοντινούς τους ανθρώπους...Μία συνεχής κ κουραστική ανάγκη επιβεβαίωσης....για τη ζωή κ το θάνατο...για τη μοναξιά κ την συντροφικότητα....για τον έρωτα ή την απογοήτευση...για την εγκατάλειψη ή την αποτυχία....για την αγάπη ή την τιμωρία....
Γιατί άραγε να επιλέγει κάποιος να ζει με κάτι που του προκαλεί τρόμο???Γιατί να υποφέρει κ να αναστατώνει την ζωή του κ των γύρω του...όταν υπάρχει λύση;;;Δεν είναι θέμα ταμπού με τους ψυχολόγους κ τους ψυχιάτρους...Δεν είναι άρνηση για την φαρμακευτική αγωγή....Είναι απλά μία ασυνείδητη επιλογή για προσοχή...για να επιβάλουμε τα όρια που δε μπορέσαμε ποτέ...για να πιστέψουμε στον εαυτό μας κ στις δυνατότητές μας...για να μη μείνουμε μόνοι...για να μη θυμώσουμε με τους άλλους....για να απαλαγούμε από τις ευθύνες.....Κ όμως είναι προτιμώτερο να κόβεις την ανάσα σου...από το να χάνεις τα όνειρά σου.....να μουδιάζουν τα χέρια σου από το να μείνεις μόνος...να τρέχεις στους γιατρούς από το να κοιτάξεις κατάματα την αλήθεια...όποια κ αν είναι αυτή για τον καθένα από εμάς....
Τώρα θα αναρωτιέστε για το τι σας λέω;;;Πως ειναι δυνατόν καποιος να επιλέγει να υποφέρει...ενώ μπορεί να κάνει κάτι....Κ όμως μπορεί...αν οι κρίσεις πανικού θα τον πονέσουν λιγότερο από κάποια άλλη αλήθεια.....αν θα του φέρουν λιγότερες απώλειες...αντέχουμε πιο εύκολα βλέπετε έναν πονοκέφαλο από τον θυμό...την απόρριψη....τη θλίψη.....!!!Καλό σας βράδυ....κ μη φοβάστε την αλήθεια....δεν θα αλλάξει κάτι με το να κρύβουμε το κεφάλι μας σαν τη στρουθοκάμηλο....αν είναι να μας αγαπούν...ας μας αγαπήσουν για τα σωστά κ για τα λάθη μας...αλλά για να γίνει αυτό...εμείς θα κάνουμε την αρχή..........
Ενοχές...ενοχές...ενοχές.....μοναξιά...μοναξιά....φόβος....φόβος....Α Ν Α Σ Φ Α Λ Ε Ι Α....άγχος αποχωρισμού...αυτοτιμωρία...ανάγκη για να μας προσέξουν...κ πόσες ακόμη λέξεις να βρεθούν για να περιγράψουν τον πόνο κ τον τρόμο που νιώθουν πάρα πολλοί άνθρωποι...που βρίσκονται δίπλα μας....Κι όμως λίγοι κάνουν κάτι για να βγουνε από το τούνελ....Σχεδόν όλοι προσπαθουν να το παλέψουν μόνοι τους ή με κοντινούς τους ανθρώπους...Μία συνεχής κ κουραστική ανάγκη επιβεβαίωσης....για τη ζωή κ το θάνατο...για τη μοναξιά κ την συντροφικότητα....για τον έρωτα ή την απογοήτευση...για την εγκατάλειψη ή την αποτυχία....για την αγάπη ή την τιμωρία....
Γιατί άραγε να επιλέγει κάποιος να ζει με κάτι που του προκαλεί τρόμο???Γιατί να υποφέρει κ να αναστατώνει την ζωή του κ των γύρω του...όταν υπάρχει λύση;;;Δεν είναι θέμα ταμπού με τους ψυχολόγους κ τους ψυχιάτρους...Δεν είναι άρνηση για την φαρμακευτική αγωγή....Είναι απλά μία ασυνείδητη επιλογή για προσοχή...για να επιβάλουμε τα όρια που δε μπορέσαμε ποτέ...για να πιστέψουμε στον εαυτό μας κ στις δυνατότητές μας...για να μη μείνουμε μόνοι...για να μη θυμώσουμε με τους άλλους....για να απαλαγούμε από τις ευθύνες.....Κ όμως είναι προτιμώτερο να κόβεις την ανάσα σου...από το να χάνεις τα όνειρά σου.....να μουδιάζουν τα χέρια σου από το να μείνεις μόνος...να τρέχεις στους γιατρούς από το να κοιτάξεις κατάματα την αλήθεια...όποια κ αν είναι αυτή για τον καθένα από εμάς....
Τώρα θα αναρωτιέστε για το τι σας λέω;;;Πως ειναι δυνατόν καποιος να επιλέγει να υποφέρει...ενώ μπορεί να κάνει κάτι....Κ όμως μπορεί...αν οι κρίσεις πανικού θα τον πονέσουν λιγότερο από κάποια άλλη αλήθεια.....αν θα του φέρουν λιγότερες απώλειες...αντέχουμε πιο εύκολα βλέπετε έναν πονοκέφαλο από τον θυμό...την απόρριψη....τη θλίψη.....!!!Καλό σας βράδυ....κ μη φοβάστε την αλήθεια....δεν θα αλλάξει κάτι με το να κρύβουμε το κεφάλι μας σαν τη στρουθοκάμηλο....αν είναι να μας αγαπούν...ας μας αγαπήσουν για τα σωστά κ για τα λάθη μας...αλλά για να γίνει αυτό...εμείς θα κάνουμε την αρχή..........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου