ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ....
Πολλές φορές κατηγορούμε τους άλλους για όσα μας συμβαίνουν...κ για τις πράξεις που επιλέγουμε να κάνουμε...για τα αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα μας κ για το ότι μένουμε πίσω η για το ότι εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας...Συνήθως νιώθουμε θύματα...κ μπορεί να είμαστε;;;Αλλά αυτό είναι δική μας ευθύνη...Ενας άντρας που δεν θέλει η γυναίκα του να εργάζεται κ εκείνη το αποδέχεται κ μετά τον κατηγορεί γιατί δεν της το επέτρεψε....είναι ο μόνος υπεύθυνος???Δε νομιζω...
Οταν αποδεχόμαστε συμπεριφορές που δεν μας αρέσουν για να μην χαλάσουμε τις σχέσεις μας...είμαστε θύματα...αλλα όχι του άλλου...του ίδιου μας του εαυτού....ξεπουλάμε κατι που αγαπάμε για κάτι άλλο...μια αγκαλιά κ ένα χάδι....για μια στιγμή ανταλάσουμε ότι αγαπάμε για μια φιλία η μια αγάπη...κ έπειτα καταλαβαίνουμε οτι μας εκμεταλεύθηκαν....
το μυαλό δεν ξεχνά....διαμορφώνουμε χαρακτήρα από παιδιά...η σχέση με τους γονείς, τους συγγενείς, τους συμμαθητές...αποτυπώνονται στον εγκέφαλό μας....δεν χαλάει τον χαρακτήρα μας μία αποτυχία στα 30, ούτε μια απιστία στα 40...το να βάζουμε όρια κ να έχουμε αυτοσεβασμό, να δίνουμε, να παίρνουμε...δεν μαθαίνεται απο την μια στιγμή στην άλλη...αλλά μια ολόκληρη ζωή...
Είμαστε υπευθυνοι για τα λάθη κ τις αποτυχίες....για τις επιλογές...είναι άλλο να συγχωρείς...κ άλλο να ανέχεσαι...κ όταν αγαπάς...ξεκινάς από τον εαυτό σου...αλλιώς δεν αγαπάς....ανταλλάσεις.....δεν πας μπροστά...τιμωρείς η τιμωρείσαι...ζεις μέσα στο φόβο...περιμένεις να πληγωθείς....αλλά δεν καταλαβαίνεις ότι φταις κ εσύ...όσο κ οι άλλοι...
Πολλές φορές κατηγορούμε τους άλλους για όσα μας συμβαίνουν...κ για τις πράξεις που επιλέγουμε να κάνουμε...για τα αρνητικά στοιχεία του χαρακτήρα μας κ για το ότι μένουμε πίσω η για το ότι εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας...Συνήθως νιώθουμε θύματα...κ μπορεί να είμαστε;;;Αλλά αυτό είναι δική μας ευθύνη...Ενας άντρας που δεν θέλει η γυναίκα του να εργάζεται κ εκείνη το αποδέχεται κ μετά τον κατηγορεί γιατί δεν της το επέτρεψε....είναι ο μόνος υπεύθυνος???Δε νομιζω...
Οταν αποδεχόμαστε συμπεριφορές που δεν μας αρέσουν για να μην χαλάσουμε τις σχέσεις μας...είμαστε θύματα...αλλα όχι του άλλου...του ίδιου μας του εαυτού....ξεπουλάμε κατι που αγαπάμε για κάτι άλλο...μια αγκαλιά κ ένα χάδι....για μια στιγμή ανταλάσουμε ότι αγαπάμε για μια φιλία η μια αγάπη...κ έπειτα καταλαβαίνουμε οτι μας εκμεταλεύθηκαν....
το μυαλό δεν ξεχνά....διαμορφώνουμε χαρακτήρα από παιδιά...η σχέση με τους γονείς, τους συγγενείς, τους συμμαθητές...αποτυπώνονται στον εγκέφαλό μας....δεν χαλάει τον χαρακτήρα μας μία αποτυχία στα 30, ούτε μια απιστία στα 40...το να βάζουμε όρια κ να έχουμε αυτοσεβασμό, να δίνουμε, να παίρνουμε...δεν μαθαίνεται απο την μια στιγμή στην άλλη...αλλά μια ολόκληρη ζωή...
Είμαστε υπευθυνοι για τα λάθη κ τις αποτυχίες....για τις επιλογές...είναι άλλο να συγχωρείς...κ άλλο να ανέχεσαι...κ όταν αγαπάς...ξεκινάς από τον εαυτό σου...αλλιώς δεν αγαπάς....ανταλλάσεις.....δεν πας μπροστά...τιμωρείς η τιμωρείσαι...ζεις μέσα στο φόβο...περιμένεις να πληγωθείς....αλλά δεν καταλαβαίνεις ότι φταις κ εσύ...όσο κ οι άλλοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου