Το Ψέμα....
Είναι κ εκείνες οι στιγμές οι ψεύτικες....που αν ήταν αληθινές...θα ταν όλα όπως τα θέλαμε...όπως τα αντέχαμε...εκείνες οι στιγμές που δεν υπήρξαν ποτέ...αλλά εμείς τις φτιάξαμε κ τις πιστέψαμε...γιατί δεν είχαμε κάτι αληθινό να μας κρατήσει...γιατί δεν θέλαμε την αλήθεια...γιατί δεν είχαμε σε τι να πιστέψουμε...Κ μάλωσε η ελπίδα με την αλήθεια...κ βρεθήκαμε αγκαλιά με την φαντασία μας...να παίζουμε παιχνίδια ψεύτικα...εκείνα τα παιχνίδια που έστω κ νοερά μας κάναν να χαμογελάμε..μας κάνουν να ελπίζουμε...να ονειρευόμαστε κ να νιώθουμε σπουδαίοι...να νιώθουμε αληθινοί...
Αληθινοί;;;Μέσα στο ψέμα....Ναι γίνεται κ αυτό...όταν δεν μπορείς να διεκδικήσεις τα θέλω σου, όταν δεν έχεις στόχους, όταν δεν ξέρεις τι θες...όταν τρομάζεις με τα συναισθήματά σου...τότε ναι...τότε που οι άλλοι έχουνε πάρει τον έλεγχο κ εσύ απλά σα μαριονέτα αφήνεσαι στα χέρια τους...γελάς, κλαις, παίζεις με τα σενάρια κ τις απαιτήσεις τους...κ τότε μπορεί μια στιγμή να φτιάξεις κ να ζήσεις το δικό σου ψέμα...όπως το θες, όπως σε εκφράζει...χωρίς τον φόβο της κρίσης των άλλων, χωρίς την τόλμη της ανάληψης των ευθυνών σου...χωρίς να αμφιβάλεις, χωρίς να χάσεις, χωρίς να ωριμάσεις...
Το ψέμα....είναι μια ασφαλής ασπίδα για να μην νιώσεις ηττημένος, για να μην πέσεις στον πόλεμο, για να μην χάσεις τον εγωισμό σου, για να μην παιδευτείς με τα πάνω κ τα κάτω, για να τραβάς την προσοχή των άλλων, ή για να τα έχεις καλά με όλους, για να έχεις τους άλλους ακόμη χάνοντας εσένα...γιατί με τον εαυτό σου νιώθεις μόνος, γιατί δεν έχετε κάτι να πείτε, κάτι να δημιουργήσετε, κάτι όμορφο να δείτε...όχι δεν χάνεις εσένα...δεν σε βρήκες ποτέ...κ η μόνη αλήθεια που βρήκες είναι εκείνη η αλήθεια που χαμμένος μέσα στο ψέμα, αφαίθηκες να δεις, να ζήσεις...
Που είναι η τόλμη σου;;;Που είναι το θάρρος να ρωτήσεις τις σκέψεις σου να σου πουνε τι θέλουν;;;Που είναι ο ενθουσιασμός να ζήσεις την ζωή σου με τον εαυτό σου κ τους άλλους;;;Δεν θέλεις να μοιραστείς;;Να αγαπηθείς;;Να αγαπήσεις...;;;Βγες έξω κ φώναξε ποιος είσαι...μπορείς, μπορείς να το κάταφέρεις πιο εύκολα...από το ψέμα...μπορείς να αποδεχτείς τον εαυτό σου, μπορείς να πιστέψεις σε εσένα κ τότε θα πιστέψουν κ οι άλλοι...θα έχεις περισσότερους κοντά σου...δεν θα έχεις εκείνους που πιστεύουν στο ψέμα...αλλά εκείνους που πιστεύουν σε εσένα...!!!!!
Είναι κ εκείνες οι στιγμές οι ψεύτικες....που αν ήταν αληθινές...θα ταν όλα όπως τα θέλαμε...όπως τα αντέχαμε...εκείνες οι στιγμές που δεν υπήρξαν ποτέ...αλλά εμείς τις φτιάξαμε κ τις πιστέψαμε...γιατί δεν είχαμε κάτι αληθινό να μας κρατήσει...γιατί δεν θέλαμε την αλήθεια...γιατί δεν είχαμε σε τι να πιστέψουμε...Κ μάλωσε η ελπίδα με την αλήθεια...κ βρεθήκαμε αγκαλιά με την φαντασία μας...να παίζουμε παιχνίδια ψεύτικα...εκείνα τα παιχνίδια που έστω κ νοερά μας κάναν να χαμογελάμε..μας κάνουν να ελπίζουμε...να ονειρευόμαστε κ να νιώθουμε σπουδαίοι...να νιώθουμε αληθινοί...
Αληθινοί;;;Μέσα στο ψέμα....Ναι γίνεται κ αυτό...όταν δεν μπορείς να διεκδικήσεις τα θέλω σου, όταν δεν έχεις στόχους, όταν δεν ξέρεις τι θες...όταν τρομάζεις με τα συναισθήματά σου...τότε ναι...τότε που οι άλλοι έχουνε πάρει τον έλεγχο κ εσύ απλά σα μαριονέτα αφήνεσαι στα χέρια τους...γελάς, κλαις, παίζεις με τα σενάρια κ τις απαιτήσεις τους...κ τότε μπορεί μια στιγμή να φτιάξεις κ να ζήσεις το δικό σου ψέμα...όπως το θες, όπως σε εκφράζει...χωρίς τον φόβο της κρίσης των άλλων, χωρίς την τόλμη της ανάληψης των ευθυνών σου...χωρίς να αμφιβάλεις, χωρίς να χάσεις, χωρίς να ωριμάσεις...
Το ψέμα....είναι μια ασφαλής ασπίδα για να μην νιώσεις ηττημένος, για να μην πέσεις στον πόλεμο, για να μην χάσεις τον εγωισμό σου, για να μην παιδευτείς με τα πάνω κ τα κάτω, για να τραβάς την προσοχή των άλλων, ή για να τα έχεις καλά με όλους, για να έχεις τους άλλους ακόμη χάνοντας εσένα...γιατί με τον εαυτό σου νιώθεις μόνος, γιατί δεν έχετε κάτι να πείτε, κάτι να δημιουργήσετε, κάτι όμορφο να δείτε...όχι δεν χάνεις εσένα...δεν σε βρήκες ποτέ...κ η μόνη αλήθεια που βρήκες είναι εκείνη η αλήθεια που χαμμένος μέσα στο ψέμα, αφαίθηκες να δεις, να ζήσεις...
Που είναι η τόλμη σου;;;Που είναι το θάρρος να ρωτήσεις τις σκέψεις σου να σου πουνε τι θέλουν;;;Που είναι ο ενθουσιασμός να ζήσεις την ζωή σου με τον εαυτό σου κ τους άλλους;;;Δεν θέλεις να μοιραστείς;;Να αγαπηθείς;;Να αγαπήσεις...;;;Βγες έξω κ φώναξε ποιος είσαι...μπορείς, μπορείς να το κάταφέρεις πιο εύκολα...από το ψέμα...μπορείς να αποδεχτείς τον εαυτό σου, μπορείς να πιστέψεις σε εσένα κ τότε θα πιστέψουν κ οι άλλοι...θα έχεις περισσότερους κοντά σου...δεν θα έχεις εκείνους που πιστεύουν στο ψέμα...αλλά εκείνους που πιστεύουν σε εσένα...!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου