ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ....ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ...!!
Πολλές φορές γκρινιάζουμε για τα πάντα κ χωρίς λόγο...Καθόμαστε στα σπίτια μας, τρώμε τα παγωτάκια μας, ανάβουμε τα κλιμιταστικά μας, πηγαίνουμε για μπάνια, καφέδες, έχουμε ίντερνετ....φίλους, μία σχέση, παιδιά....κ αναρωτιέμαι...μα τί στο καλό θέλουμε;;;Γκρινιάζουμε γιατί έχουμε πρόβλημα ή απλά για να γκρινιάζουμε;;;Σήμερα καθώς πήγαινα για ψώνια είδα ανθρώπους να κοιμούνται στα πεζοδρόμια κάτω από τον καυτό ήλιο....κ σοκαρίστηκα...Ποια είμαι εγώ που διαμαρτύρομαι ότι ζεσταίνομαι, ότι πεινάω....όταν γύρω οι άνθρωποι δεν έχουνε ούτε να φάνε...ούτε να δροσιστούνε....
Είμαστε αχάριστοι....κρίνουμε τα πάντα κ τους πάντες....δεν κοιτάζουμε γύρω μας....δεν μας νοιάζει συνήθως...για τίποτα παρά μόνο ότι μειώθηκαν οι μισθοί μας....ή πείνουμε λιγότερους καφέδες...Κ ναι σίγουρα δε φταίμε για όλα αυτά...κ δεν μας αξίζουν...αλλά προς το παρόν έχουμε μία καλή ζωή...κ πάλι θυμώνουμε κ γκρινιάζουμε....Σήμερα δε μπορώ να φάω, ξέροντας οτι οι γύρω μου διψάνε...κ δεν το λέω για να παινευτώ...αλλά οι λιχουδιές μου βρίσκονται στους άστεγους στο δρόμο...κ νιώθω σα να έφαγα όλα τα καλά του κόσμου...βλέποντας το χαμόγελό τους για ένα πιάτο νερό κ λίγο φαγητό...Σίγουρα δεν έγινα πιο φτωχή κ σίγουρα θα κοιμηθώ πιο ευτυχισμένη ξέροντας ότι έχω πολλά για να μη γκρινιάζω....Σας το είπα γιατί η ψυχολογία δεν είναι λόγια άλλά πράξεις...κ όσο πιο πολλά κάνουμε τόσο καλύτερα ζούμε....δεν χρειάζεται να τα περιμένουμε όλα από τους άλλους απλά κ μόνο επειδή έτσι έχουμε μάθει...Ελπίζω να μη με κρίνεται πως δεν σκέφτομαι τους άνεργους, όσους χρωστάνε....έίμαι κ εγώ μία από αυτούς....απλά υπάρχουν κ χειρότερα κ μπορούμε να τα κάνουμε καλύτερα για όλους μας....!!!
Πολλές φορές γκρινιάζουμε για τα πάντα κ χωρίς λόγο...Καθόμαστε στα σπίτια μας, τρώμε τα παγωτάκια μας, ανάβουμε τα κλιμιταστικά μας, πηγαίνουμε για μπάνια, καφέδες, έχουμε ίντερνετ....φίλους, μία σχέση, παιδιά....κ αναρωτιέμαι...μα τί στο καλό θέλουμε;;;Γκρινιάζουμε γιατί έχουμε πρόβλημα ή απλά για να γκρινιάζουμε;;;Σήμερα καθώς πήγαινα για ψώνια είδα ανθρώπους να κοιμούνται στα πεζοδρόμια κάτω από τον καυτό ήλιο....κ σοκαρίστηκα...Ποια είμαι εγώ που διαμαρτύρομαι ότι ζεσταίνομαι, ότι πεινάω....όταν γύρω οι άνθρωποι δεν έχουνε ούτε να φάνε...ούτε να δροσιστούνε....
Είμαστε αχάριστοι....κρίνουμε τα πάντα κ τους πάντες....δεν κοιτάζουμε γύρω μας....δεν μας νοιάζει συνήθως...για τίποτα παρά μόνο ότι μειώθηκαν οι μισθοί μας....ή πείνουμε λιγότερους καφέδες...Κ ναι σίγουρα δε φταίμε για όλα αυτά...κ δεν μας αξίζουν...αλλά προς το παρόν έχουμε μία καλή ζωή...κ πάλι θυμώνουμε κ γκρινιάζουμε....Σήμερα δε μπορώ να φάω, ξέροντας οτι οι γύρω μου διψάνε...κ δεν το λέω για να παινευτώ...αλλά οι λιχουδιές μου βρίσκονται στους άστεγους στο δρόμο...κ νιώθω σα να έφαγα όλα τα καλά του κόσμου...βλέποντας το χαμόγελό τους για ένα πιάτο νερό κ λίγο φαγητό...Σίγουρα δεν έγινα πιο φτωχή κ σίγουρα θα κοιμηθώ πιο ευτυχισμένη ξέροντας ότι έχω πολλά για να μη γκρινιάζω....Σας το είπα γιατί η ψυχολογία δεν είναι λόγια άλλά πράξεις...κ όσο πιο πολλά κάνουμε τόσο καλύτερα ζούμε....δεν χρειάζεται να τα περιμένουμε όλα από τους άλλους απλά κ μόνο επειδή έτσι έχουμε μάθει...Ελπίζω να μη με κρίνεται πως δεν σκέφτομαι τους άνεργους, όσους χρωστάνε....έίμαι κ εγώ μία από αυτούς....απλά υπάρχουν κ χειρότερα κ μπορούμε να τα κάνουμε καλύτερα για όλους μας....!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου