Ζήτησες ποτέ αυτό που πραγματικά θέλεις;;;

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πόσο άσκοπα περνούν οι στιγμές μας καθημερινά, κ πως στο τέλος της μέρας δε νιώθουμε ευτυχισμένοι, αλλά κουρασμένοι κ αγχωμένοι ή παραιτημένοι για το ανούσιο αύριο που θα ξημερώσει;;Στο τέλος της μέρας, εκεί που μας επισκέπτονται οι σκέψεις μας, που δε μας αφήνουν να κοιμηθούμε ή δε μας φέρνουν διάθεση να ξυπνήσουμε,εκεί που γίνονται άπιαστα όνειρα ή τρομακτικοί εφιάλτες,εκεί που νιώθουμε τη μοναξιά, την αποτυχία κ την ανασφάλεια, στο κρεβάτι μας...εκείνα τα βράδια που ακόμη κ ο τρόπος που ξαπλώνουμε, αυτά που φοράμε, αυτά που νιώθουμε αποτυπώνουν την πραγματικότητά μας...κ εμείς δεν έχουμε παρατηρήσει μία φορά το πιο απλό, τον εαυτό μας στην καθημερινότητα...ποιοι είμαστε εκεί μέσα;;;Ποιοι επιλέξαμε να είμαστε κ ποιοι άντεξαν οι άλλοι να είμαστε;;

Είναι αυτή η διάθεση που κάνει τον ύπνο χρήσιμο ή επικίνδυνο...Είναι που καρτερούμε κάθε πρωί, τα όνειρα να μη φαντάζουν παραμυθένια,κ το πρωί να μας δοθούν όλα όσα μας χρωστά η ζωή μας...Γιατί μας τα χρωστάει;;Δεν το κατάλαβα ποτέ....!!!Λέτε να ξέρει η ζωή τι περιμένουμε ή κ οι άλλοι που βολεύονται από τη συμπεριφορά μας λέτε να πιστεύουν ότι μας χρωστούν κάτι;;Δε νομίζω...

Κ δε το νομίζω γιατί κ έγω, ίσως όπως κ οι περισσότεροι από εσάς δε ζήτησα ποτέ ανοιχτά αυτά που ήθελα...έδινα κ περίμενα ανταπόκριση κ όσο δεν έπαιρνα έδινα περισσότερα...κ περίμενα κάτι, το λίγο, το ελέχιστο, το μηδαμινό...Πόσοι από εσάς δεν πήρατε ποτέ τίποτα;;;Ε λοιπόν ίσως είναι η πρώτη φορά που ξέρω τι θέλω, κ πως να το ζητήσω...

Απόψε ξαπλώνουμε στο κρεβάτι με την διάθεση, όχι με την προσμονή ή την παραίτηση, ετοιμαζόμαστε να μας βρει η επόμενη μέρα όπως θέλουμε κ όχι όπως κατά τύχη μπορεί να γίνει, κ ζητάμε πρώτα από τον εαυτό μας αυτό που πραγματικά θέλουμε...Την επόμενη μέρα το πρωί, το ζητάμε κ από τους άλλους...κ τότε, μόνο τότε μπορούμε να περιμένουμε να πάρουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε...

Έχετε καταφέρει πολλές φορές να πείτε όχι σε ένα παιδί που σας κοίταξε στα μάτια με ειλικρίνεια, πάθος, εμπιστοσύνη κ σεβασμό να του δώσετε κάτι;;Τί έγινε τώρα μωρέ που μεγαλώσαμε;;;Ξεχάσαμε να λέμε αλήθειες, να πιστεύουμε, να διεκδικούμε κ να κοιτάμε στα μάτια....ααχ αυτά τα μάτια...αν αντικριστούν, μπορεί να σε ξαναγεννήσουν , μπορεί κ να σε σκοτώσουν....Εσύ πως θα κοιμηθείς απόψε;;Θα ρισκάρεις να δείς μέσα στα μάτια;;;;Η θα συνεχίζεις ανούσια να υπάρχεις σε αυτό τον κόσμο, απλά περιμένοντας κάτι;;;