Φοβάστε την αγάπη;;

Φοβάστε την αγάπη;;


Ολοι μας λίγο ή πολύ...αναζητούμε την αγάπη...αναζητούμε όσα σχετίζονται με την αγάπη...την συγχώρεση..την αγκαλιά..το χάδι..την συντροφιά..την ελπίδα..το χαμόγελο..την επικοινωνία...Όλοι;;Οχι, όχι όλοι...μόνο όσοι έχουμε μάθει να αγαπάμε ή να αγαπιόμαστε..μόνο όσοι βιώσαμε αγάπη...σαν παιδιά..σαν έφηβοι..σαν ενήλικες..μόνο όσοι καταφέραμε να δούμε πέρα από το κέρδος...οχι δεν είναι η αγάπη ανταλλαγή...δεν κρύβει συμφέροντα...δεν δίνει πάντα αυτά που θέλουμε...γιατί;;Γιατί όμως...αφού τη λένε αγάπη...

Πολλές φορές πιστεύουμε πως αν τα δώσουμε όλα...αν κάνουμε τα χατήρια..αν δείξουμε το πιο καλό μας πρόσωπο..θα λάβουμε περισσότερα..θα ακούσουμε ευχαριστώ...θα κρατήσουμε μία κατάσταση για πάντα...Πιστεύουμε πως αν αγαπάμε θα είμαστε ευτυχισμένοι κ πως όλα τα κακά θα εξορκιστούν...αν συγχωρούμε..θα μας συγχωρήσουν..Ομως όλοι μέσα μας ξέρουμε ότι η αγάπη είναι ένα ρίσκο..όταν δεν ξέρεις ποια πραγματικά είναι κ τι να περιμένεις...Ξέρουμε ότι κρύβει κ πόνο..κ μοναξιά...Ποιος αγαπάει κ δεν έχει νιώσει μόνος;;;κ έπειτα αρχίζει να ψάχνει να ξαναγαπήσει για να νιώθει να αγαπιέται ξανά....Πολλά περιμένουμε από την αγάπη...κ εκείνη δεν περιμένει τίποτε από εμάς...


Κ είναι αυτά τα πολλά που περιμένουμε που στα μάτια κάποιων γίνεται τρομακτική...Περιμένουμε πολλά από τον εαυτό μας...περιμένουμε όταν θα πούμε σ'αγαπώ...να είναι για πάντα...περιμένουμε να πετύχει μία σχέση κ να μην σταματήσουμε στιγμή να χαμογελάμε μέσα σε αυτή..περιμένουμε να στηριχτούμε κάπου...να απαλλαγούμε από κάποιες ευθύνες...


Λένε κάποιοι φοβάμαι την αγάπη κ την συντροφικότητα..δε μπορώ την δέσμευση..κ ρωτώ..τι σας φοβίζει...Το Για Πάντα;;;Το ότι μπορεί να χάσετε τον έλεγχο;;να αφαιθείτε;;να πέσετε;;να χαρείτε;;Δε μπορώ τις δεσμεύσεις...θέλω τον χώρο μου...Υπάρχει χώρος όταν αγαπάς;;;Ναι υπάρχει..δεν αγαπάμε όλοι με τον ίδιο τρόπο...δεν υπάρχει χώρος όμως στην έκφραση των συναισθημάτων...για να μάθεις να αγαπάς..χρειάζεται να ρισκάρεις..να τολμήσεις κ πολλές φορές να ταξιδέψεις στο άγνωστο...


Κ αν μετά από όσα σας είπα φοβάστε ακόμη...κ δεν ξέρετε να μοιραστείτε..να κάνετε υπομονή...να αφαιθείτε...τότε μήπως είναι η ώρα να δοκιμάσετε την αγάπη πρώτα στον εαυτό σας;;Να τον ρωτήσετε τί θέλει...να τον αγκαλιάσετε κ να του επιτρέψετε να σας πει όλα όσα κρύβεται πίσω από φόβους ή άμυνες;;

Εγώ δεν τη φοβάμαι την αγάπη...Για μένα η αγάπη βρίσκεται στην κάθε μου κίνηση...αυτή είναι το κίνητρο..δε φοβάμαι να αποτύχω ή να πετύχω...θέλω να αγαπώ κ ας πέσω...θα ξανασηκωθώ...κ θα ξαναγαπήσω...εσείς;;


Η αγάπη....θα δανειστώ μία παράγραφο από προηγούμενη δημοσίευσή μου...


"Η αγάπη είναι η θεραπεία των φόβων...το μόνο σκοτάδι που δε φοβόμαστε να μείνουμε μέσα σε αυτό κ να αναζητήσουμε το φως...όσο καιρό κ αν μας πάρει....Η αγάπη είναι το μόνο παραμύθι που ο καθένας το φτιάχνει όπως θέλει κ που κρατάει μια αιωνιότητα...Η αγάπη είναι η μόνη εμμονή της σκέψης που δεν αναρωτιόμαστε αν είναι τρέλα ή ενόχληση, το μόνο πάθος που δεν ελέγχουμε, η πιο γλυκειά ενοχή να τη ζήσουμε χωρίς να χάσουμε στιγμή...η πιο ασφαλής ανασφάλεια....να μην ξέρουμε που θα οδηγηθούμε κ παρόλα αυτά...όσο χαμηλά κ αν βρεθούμε...να νιώθουμε ότι πετάμε...Η αγάπη είναι ροζ, κόκκινη, μαύρη, μπλε, είναι θάλασσα φουρτουνιασμένη κ ουρανός ατελείωτος, είναι λουλούδι που ανθίζει κ αέρας που μας παρασύρει...είναι γέννηση κ θάνατος μαζί..."