ΠΟΙΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ;;;



Πολλές φορές έχουμε θυμώσει κ έχουμε απογοητευτεί....από τους ανθρώπους που θεωρούμε σημαντικούς στη ζωή μας....Πολλοί φιλίες διαλύθηκαν, πολλοι χωρισμοί κ πολλά διαζύγια...έχουνε προκληθεί λόγο του ότι ο 'ενας σύντροφός..δεν συμπαραστάθηκε στον άλλο...σε μία στιγμή έντονης χαράς...κ κυρίως...έντονης λύπης....Έχω αναρωτηθεί κ εγώ πολλές φορές για τους λόγους που σπάνια οι άνθρωποι που υπολογίζουμε ως σημαντικοί....δεν είναι κοντά μας τις πιο σημαντικές στιγμές....κ τον τελευταιο καιρό κατάλαβα....πως δεν αντέχουν να βλέπουνε έντονες αλλαγές επάνω μας...Τρομάζουν...να μας δούνε ξαφνικά πολύ δυναμικούς ή αδύναμους...πολύ φοβισμένους ή ευτυχισμένους...Σίγουρα έχουνε μάθει να μας διαχειρίζονται....με έναν δικό τους τρόπο...η κ να στηρίζονται σε εμάς.....κ μαζί με την δική μας αλλάγη...αναγκάζονται να αλλάξουν κ εκείνοι...



Δεν είναι εύκολο να δεις ένα μυρμιγκάκι να μεταμορφώνεται στε τίγρης....Ούτε να μπορείς να μεταμορφωθείς κ εσύ μαζί του...Όμως σκέφτομαι...πόσο παράλογο είναι να θεωρούμε έναν άνθρωπο...δυναμικό ή ευαίσθητο για πάντα!!!Κανείς άνθρωπος δεν μένει στάσιμος κ για αυτό ευθύνονται οι καταστάσεις τις οποίες βιώνουμε...



Από την άλλη κ αν σκεφτώ λίγο πιο καχύποπτα...κάποιοι άνθρωποι δεν βρίσκονται δίπλα μας στις σημαντικές στιγμές μας...γιατί απλά δεν τους είμαστε κ εμείς τόσο σημαντικοί ή γιατί εκείνοι νιώθουν πιο ασήμαντοι από εμάς....Αυτό που είναι σίγουρο...είναι πως σημασία έχει πως νιώθουμε εμείς με την συμπεριφορά τους κ πώς την εκλαμβάνουμε....κ αν πραγματικά θέλουμε δίπλα μας τέτοιους ανθρώπους....Νομίζω ότι κανείς μας δεν θα επέλεγε κάποιον για φίλο, συγγενή, ή σύντροφο...που να μην μπορούσε να χαρίσει την ψυχή του....απλόχερα κ να είναι εκεί στις δικές μας στιγμές...Εγώ σε αυτή την περίπτωση κ μετά από κάποιες ευκαιρίες κάνω διαγραφή...Εσείς;;;