Η απόρριψη πονάει όταν έχουμε ενοχές κ χαμηλή αυτοεκτίμηση....
Αυτό που δεν μας αφήνει να δούμε μπροστά μετά το τέλος κάποιας κατάστασης, είναι συνήθως η ενοχή.....Πολλές φορές δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα κατηγορούμε τον εαυτό μας για το γεγονός ότι χάσαμε κάτι...από την ζωή μας....!!Δυσκολευόμαστε να δούμε καθαρά....να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας κ να τον κατανοήσουμε κ θεωρούμε ότι κάναμε πολλά λάθη που οδήγησαν στο τέλος....Κ έτσι ξεκινάει ένας φαυλος κύκλος γεμάτος αν κ ίσως...κ κυρίως με μία σκέψη που στροβιλίζει στο μυαλό μας....."τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει διαφορετικο"...πραγματικά αναρωτιέμαι...γιατί να μπορούσαμε να είχαμε κάνει κάτι διαφορετικο??Δεν θα ήταν αυτό προδοσία του εαυτού μας κ των θέλω μας;;Κάθετί που κάνουμε, δεν γίνεται για κάποιο λόγο που στην παρούσα φάση κρίναμε σωστό;;Γιατί να πρέπει να απολογούμαστε για τις πράξεις κ τα συναισθήματά μας που στην πορεία δεν έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα....;;;
Από την άλλη....η απόρριψη μας κάνει να νιώθουμε άσχημοι, λίγοι, μόνοι, αβοήθητοι, αδύναμοι, ανίκανοι....Γιατί;;Γιατί όσο είμαστε καλά, θαυμάζουμε το είδωλό μας στον καθρέφτη κ καμαρώνουμε για τον χαρακτήρα μας...κ ξαφνικά...όλα αντιστρέφονται κ δεν αξίζουμε τίποτα;;;Σε ποιον άδικο κόσμο επιτρέπεται να μπερδεύουμε τον εαυτό μας, ανάλογα με τη χαρά ή την λύπη μας....Γιατί να χρειάζεται να μας αγαπούν κ να μας αποδέχονται για να νιώθουμε ζωντανοί κ σπουδαίοι;;;
Η απόρριψη προκαλεί κρίσεις πανικού, φοβίες, κατάθλιψη, άγχος.....ή μήπως εμείς νιώθουμε ότι αυτά μας αξίζουν;;Μήπως σαν μικρά παιδιά αντιδρούμε χτυπώντας τα πόδια στο πάτωμα γιατί μας πήραν το παιχνίδι μας;; Μήπως δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε;;
Εγώ είμαι η Ελευθερία....κοιτάζω τους πάντες στα μάτια λέω όσα σκέφτομαι κ προχωράω μπροστά...πάντα μπροστά...μόνη ή με παρέα...δίχως να κοιτάζω πίσω...δίχως να τιμωρώ τον εαυτό μου, δίχως ενοχές, με πολλή αυτοεκτίμηση γιατί ξέρω τι αξίζω, ποια είμαι κ τι θέλω...εσείς;;;
Αυτό που δεν μας αφήνει να δούμε μπροστά μετά το τέλος κάποιας κατάστασης, είναι συνήθως η ενοχή.....Πολλές φορές δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα κατηγορούμε τον εαυτό μας για το γεγονός ότι χάσαμε κάτι...από την ζωή μας....!!Δυσκολευόμαστε να δούμε καθαρά....να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας κ να τον κατανοήσουμε κ θεωρούμε ότι κάναμε πολλά λάθη που οδήγησαν στο τέλος....Κ έτσι ξεκινάει ένας φαυλος κύκλος γεμάτος αν κ ίσως...κ κυρίως με μία σκέψη που στροβιλίζει στο μυαλό μας....."τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει διαφορετικο"...πραγματικά αναρωτιέμαι...γιατί να μπορούσαμε να είχαμε κάνει κάτι διαφορετικο??Δεν θα ήταν αυτό προδοσία του εαυτού μας κ των θέλω μας;;Κάθετί που κάνουμε, δεν γίνεται για κάποιο λόγο που στην παρούσα φάση κρίναμε σωστό;;Γιατί να πρέπει να απολογούμαστε για τις πράξεις κ τα συναισθήματά μας που στην πορεία δεν έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα....;;;
Από την άλλη....η απόρριψη μας κάνει να νιώθουμε άσχημοι, λίγοι, μόνοι, αβοήθητοι, αδύναμοι, ανίκανοι....Γιατί;;Γιατί όσο είμαστε καλά, θαυμάζουμε το είδωλό μας στον καθρέφτη κ καμαρώνουμε για τον χαρακτήρα μας...κ ξαφνικά...όλα αντιστρέφονται κ δεν αξίζουμε τίποτα;;;Σε ποιον άδικο κόσμο επιτρέπεται να μπερδεύουμε τον εαυτό μας, ανάλογα με τη χαρά ή την λύπη μας....Γιατί να χρειάζεται να μας αγαπούν κ να μας αποδέχονται για να νιώθουμε ζωντανοί κ σπουδαίοι;;;
Η απόρριψη προκαλεί κρίσεις πανικού, φοβίες, κατάθλιψη, άγχος.....ή μήπως εμείς νιώθουμε ότι αυτά μας αξίζουν;;Μήπως σαν μικρά παιδιά αντιδρούμε χτυπώντας τα πόδια στο πάτωμα γιατί μας πήραν το παιχνίδι μας;; Μήπως δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε;;
Εγώ είμαι η Ελευθερία....κοιτάζω τους πάντες στα μάτια λέω όσα σκέφτομαι κ προχωράω μπροστά...πάντα μπροστά...μόνη ή με παρέα...δίχως να κοιτάζω πίσω...δίχως να τιμωρώ τον εαυτό μου, δίχως ενοχές, με πολλή αυτοεκτίμηση γιατί ξέρω τι αξίζω, ποια είμαι κ τι θέλω...εσείς;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου