Εμμονές.....





Εμμονές....κολλήματα του μυαλού...ανασφάλειες, φόβοι, πάθη.....Λέξεις που ενώνουν το παζλ...Μία εικόνα....παίζει κ ξαναπαίζει...κ ξαναπαίζει...η ίδια παράλογη σκέψη...ξανά...κ ξανά...την παλέυεις μα ξανάρχεται..γιατί;;γιατί αφού πονάει..γιατί αφού θέλουμε να φύγει;;Ώρες- ώρες νομίζεις πως θα τρελαθείς κ άλλες πάλι σε ικανοποιεί...κ είναι η σκέψη πιο δυνατή από κάθετί..Γιατί φοβόμαστε να αφήσουμε κάτι να τελειώσει...να χαθεί...να σβήσει...Δεν είναι ωραία στο σκοτάδι...Στο σκοτάδι νιώθεις μόνος, φοβάσαι, χρειάζεται υπομονή για να ξημερώσει...κ εσύ δεν έχεις υπομονή...ούτε πίστη....θέλεις ένα χέρι να σε κρατάει..να σε σώσει...μα έχεις δύο χέρια...κρατήσου από αυτά...ζήσε τη ζωή κ άσε την σκέψη να φύγει...μπορεί χωρίς αυτή τη σκέψη να γεμίσει η ζωή σου φως...






Οι εμμονές είναι απλά το αποτέλεσμα του φόβου...Του φόβου να αφήσουμε μία γνώριμη κατάσταση κ να περάσουμε σε μία άλλη...Είναι ότι πιο βασανιστηκό μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας...Είναι αυτοτιμωρία...Στοπ.......Στη ζωή αλλάζουμε σελίδα είτε το θέλουμε...είτε μας προκύπτει..........κάθε σελίδα κ μία νέα αρχή....εμείς θα γράψουμε την κάθε γραμμή.........κανείς άλλος.....είναι η ζωή μας κ θα ζήσουμε την κάθε στιγμή...χωρίς φόβο....