Οταν μία σχέση τελειώνει...
Μία από τις πιο δύσκολες στιγμές...σε μία σχέση είναι...να αποδεχτείς το τέλος κ να τολμήσεις να αλλάξεις...Εσύ ο ίδιος....χωρίς να ελπίζεις πως θα αλλάξει ο άλλος...Δε γίνεται να αλλάξεις κανέναν...κανείς δεν αλλάζει...κανείς κ για κανέναν....Κ είναι πολύ εγωιστικό να μένεις κ να επιμένεις σε μία κατάσταση που δεν αντέχεις να αλλάξεις...
Οι σχέσεις ξεκινούν με πάθος, θέλω κ όνειρα...που έρχονται, χάνονται κ ξανάρχονται..μα κ κάποιες φορές τελειώνουν οριστικά...Πότε;;Πότε δεν υπάρχει γυρισμός;;Οταν απλά....θέλεις να φύγεις...να αναπνεύσεις...να σταματήσει να σε αγγίζει...όταν παυεις να κοιτάζεις τον άλλο στα μάτια...όταν χαίρεσαι την μοναξιά σου...ή την απουσία του...όταν σκέφτεσαι τί θα κάνεις μετά κ πως θα είναι η ζωή σου...όταν νιώθεις φυλακισμένος...όταν ονειρεύεσαι τον έρωτα κ το πάθος....όταν ακολουθείς τα πρέπει του για να σε αγαπάει...κ πολλά άλλα όταν...
Κ ναι είναι δύσκολο να ξεκινήσεις να βλέπεις τον ήλιο στα δικά σου μάτια...την θάλασσα στο δικό σου χαμόγελο...την ευτυχία στον δικό σου ουρανό...Γιατί είναι τόσο εύκολο να ξεχνάμε τι αξίζουμε κ ποιοι είμαστε...κ να παγιδευτούμε στα θέλω κ στα πρέπει αυτών που αγαπάμε...Κ τι είναι η αγάπη;; Να ζεις για τον άλλο;;Κ αυτός ο άλλος νοιάζεται να ζήσει για εσένα;;Σκέφτεται πως τα δικά του πρέπει...σκοτώνουν κ σβήνουν την ύπαρξή σου;;
Οταν μία σχέση τελειώνει το ξέρουμε όλοι μέσα μας...Είναι η στιγμή που νιώθουμε θλίψη, μοναξιά, πίεση κ θέλουμε να το βάλουμε στα πόδια....Το θέμα είναι ποιοι επιλέγουν να ζήσουν έτσι κολλημένοι στις καλές παρελθοντικές στιγμές κ ποιοι τολμούν να χαμογελάσουν ξανά....μένοντας εκεί κ αντιμετωπίζοντας την αλήθεια....Τελικά αξίζει κάποιος άλλος περισσότερο από εμάς;;;
Μία από τις πιο δύσκολες στιγμές...σε μία σχέση είναι...να αποδεχτείς το τέλος κ να τολμήσεις να αλλάξεις...Εσύ ο ίδιος....χωρίς να ελπίζεις πως θα αλλάξει ο άλλος...Δε γίνεται να αλλάξεις κανέναν...κανείς δεν αλλάζει...κανείς κ για κανέναν....Κ είναι πολύ εγωιστικό να μένεις κ να επιμένεις σε μία κατάσταση που δεν αντέχεις να αλλάξεις...
Οι σχέσεις ξεκινούν με πάθος, θέλω κ όνειρα...που έρχονται, χάνονται κ ξανάρχονται..μα κ κάποιες φορές τελειώνουν οριστικά...Πότε;;Πότε δεν υπάρχει γυρισμός;;Οταν απλά....θέλεις να φύγεις...να αναπνεύσεις...να σταματήσει να σε αγγίζει...όταν παυεις να κοιτάζεις τον άλλο στα μάτια...όταν χαίρεσαι την μοναξιά σου...ή την απουσία του...όταν σκέφτεσαι τί θα κάνεις μετά κ πως θα είναι η ζωή σου...όταν νιώθεις φυλακισμένος...όταν ονειρεύεσαι τον έρωτα κ το πάθος....όταν ακολουθείς τα πρέπει του για να σε αγαπάει...κ πολλά άλλα όταν...
Κ ναι είναι δύσκολο να ξεκινήσεις να βλέπεις τον ήλιο στα δικά σου μάτια...την θάλασσα στο δικό σου χαμόγελο...την ευτυχία στον δικό σου ουρανό...Γιατί είναι τόσο εύκολο να ξεχνάμε τι αξίζουμε κ ποιοι είμαστε...κ να παγιδευτούμε στα θέλω κ στα πρέπει αυτών που αγαπάμε...Κ τι είναι η αγάπη;; Να ζεις για τον άλλο;;Κ αυτός ο άλλος νοιάζεται να ζήσει για εσένα;;Σκέφτεται πως τα δικά του πρέπει...σκοτώνουν κ σβήνουν την ύπαρξή σου;;
Οταν μία σχέση τελειώνει το ξέρουμε όλοι μέσα μας...Είναι η στιγμή που νιώθουμε θλίψη, μοναξιά, πίεση κ θέλουμε να το βάλουμε στα πόδια....Το θέμα είναι ποιοι επιλέγουν να ζήσουν έτσι κολλημένοι στις καλές παρελθοντικές στιγμές κ ποιοι τολμούν να χαμογελάσουν ξανά....μένοντας εκεί κ αντιμετωπίζοντας την αλήθεια....Τελικά αξίζει κάποιος άλλος περισσότερο από εμάς;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου