Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΡΩΤΑΣ....

Η δική μου ιστορία είναι αρκετά διαφορετική...

Ξεκίνησε όταν ήμουνα παιδί....Αν και πέρασα ανέμελα και ευτυχισμένα παιδικά χρόνια, είχα πάντα αυξημένη ευαισθησία με τους άλλους γύρω μου..Δεν άντεχα να βλέπω κανέναν να υποφέρει, να είναι δυστυχισμένος..η φοβισμένος..Ένιωθα ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει άδικος και στην πορεία έμαθα πως τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο...Σαν παιδιά συνήθως πιστέυουμαι ότι ο κοσμος μας ανήκει και πως έχουμε πολλα να ζήσουμε και να ονειρευτούμε...τί γινεται όμως αν κάτι δεν πάει καλά με την υγεία μας;;'Ενας παιδικός μου φίλος..που αρρώστησε από καρκίνο, στάθηκε η αφορμή να καταλάβω ότι μπορώ να χρησιμοποιήσω την ευαισθησία μου ως προτέρημα για να βοηθάω τους άλλους...Εφόσον κατάφερα στα 15 μου να σταθώ δίπλα σε εκείνον κ να ξεπεράσουμε μαζί τους φόβους και τις αδυναμίες μας...τότε σίγουρα θα μπορούσα να το κάνω με οποιονδήποτε θα το είχε ανάγκη...Και να που κάπως έτσι ερωτεύθηκα για πρώτη φορά με το μεγαλύτερο μου όνειρο να "γίνω δηλαδή ψυχολόγος"...

Κ το όνειρο έγινε πραγματικότητα... 

Την πρώτη φορά που κάθησα στο αμφιθέατρο κ κράτησα στα χέρια μου τα πρώτα μου βιβλία...Τίποτα δεν μπορούσε πλέον να μου σταθεί εμπόδιο...Ηρθε σιγά σιγα καΙ η πρώτη μου εθελοντική δουλειά στο ιπποκράτειο νοσοκομείο θεσσαλονίκης, όπου έζησα συγκλονιστικές στιγμές δίπλα στα παιδάκια που νοσηλευόταν εκεί από καρκινο...και δίπλα στους συγκλονιστικούς γονείς τους...που πραγματικά δεν έχω λόγια να περιγράψω αυτούς τους ανθρώπους...Κανένα πανεπιστήμιο δεν μου έμαθε την αλήθεια για την αγάπη, για την συγνώμη, για το να μην σκύβεις το κεφάλι...ακόμη και όταν όλα καταρρέουν...Η δύναμη της ψυχής είναι ασύληπτη..Κ λυπάμαι που θα το βαρύνω...αλλά δεν περίμενα ποτέ ότι την επόμενη μέρα που ένας πατέρας χάνει το παιδί του θα μπορούσε να μοιράζει παιχνίδια στα υπόλοιπα παιδιά...και να δίνει κουράγιο και ελπίδα σε γονείς και εθελοντές...Είμαι πολύ τυχερή που γνώρισα αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους και πραγματικά υποκλίνομαι στην δύναμη της καρδια τους.....΄

Γνώρισα επίσης ανθρώπους με το ίδιο όραμα..αλλά και ανθρώπους που τους ενδιέφερε μόνο το χρήμα και η επαγγελματική καταξίωση...Ίσως το δικό μου όνειρο να είναι πολύ ρομαντικό..και εκτός πραγματικότητας για πολλούς...για εμένα όμως είναι έρωτας και ο έρωτας χαρακτηρίζεται από τον ρομαντισμό  και τον σεβασμό..Η ψυχολογία είναι λειτούργημα..και οι ψυχές των ανθρώπων δεν είναι παιχνίδι...Αυτός είναι ο δικός μου μεγάλος έρωτας...Και αυτόν γιορτάζω σήμερα και κάθε μέρα!!!