'Ορια.....

'Ορια.....
 

 

Καθημερινά παλεύουμε με τα θέλω κ τα πρέπει τα δικά μας κ των άλλων...Εχουμε τους στόχους κ τα όνειρά μας να τα πραγματοποιήσουμε, να τα ζήσουμε..έχουμε κανόνες στους οποίους χρειάζεται να ανταποκριθούμε...κάποιες φορές αποτυχαίνουμε, άλλες πετυχαίνουμε...κάποιες φορές δεν έχουμε επιλογή...βιώνουμε αδιέξοδα...
 

Μας διαφεύγουν τις περισσότερες φορές τα όρια που θα φέρουν ισσορροπία στις επιλογές μας, στα συναισθήματά μας, στις σχέσεις μας με τους άλλους...κ όλοι μιλάμε για όρια...ιδίως εμείς οι ειδικοί...μα οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν ποια είναι αυτά τα όρια κ πως να τα αξιοποιήσουν....πως να κρατήσεις μία σχέση, αν δεν δείξεις το πιο όμορφό σου πρόσωπο, πως να κρατήσεις μία δουλειά, αν δεν υποστείς ταπεινωτικές προσβολές, πως να επιβιώσεις αν δεν κάνεις υποχωρήσεις...Μέχρι που επιτρέπεται να υπομείνεις...κ πως να αλλάξεις τα δεδομένα που έδινες..σε υπερθετικό βαθμό..όταν κάποτε συνηδητοποιήσεις ότι δεν είσαι υπεράνθρωπος;;

Οταν καταλάβεις ότι πιέζεσαι μέσα σε μία κατάσταση, όταν έχεις χάσει τον σεβασμό στον εαυτό σου κ τον σεβασμό των άλλων..τότε για πρώτη φορά αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις ξεπεράσει τα όριά σου...ότι έκανες λάθος...οι άλλοι βλέπουν την αλλαγή...κ δεν σε αποδέχονται..νομίζουν ότι άλλαξες...γιατί εσύ παρουσίαζες κάτι άλλο...άφηνες την θέλησή σου να κυριαρχήσει σε τέτοιο βαθμό...που ανέλαβες τόσους ρόλους, δέχτηκες τόσες πιέσεις...που επέτρεψες να χάσεις όσο είχες κατακτήσει για εσένα μέχρι την στιγμή αυτή...

Βήμα πρώτο λοιπόν...όσο κ να θέλουμε κάτι πολύ...δεν είναι ανάγκη να υπερβάλουμε...να επιτρέπουμε στους άλλους να ζητούν...κ στην πορεία να απαιτούν...γιατί με το να δίνουμε κ να υπομένουμε τα πάντα δίνουμε το δικαίωμα να θεωρείτε δεδομένη αυτή η συμπεριφορά μας...ότι θα κάνουμε τα πάντα για να κρατήσουμε την εκάστοτε κατάσταση...Βάζουμε όρια πρώτα στον εαυτό μας...λοιπόν...


Βήμα δεύτερο...δεν χρειάζεται να αναλαμβάνουμε περισσότερα από όσα μπορούμε να ανταποκριθούμε....


Βήμα τρίτο...δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αποφασίζει σε στιγμές ενθουσιασμού κ παρορμητισμού...κάνουμε ένα πλάνο...τι ζητάμε από έναν σύντροφο...τι μπορούμε να δώσουμε, τι επιθυμούμε να μοιραστούμε...


Βήμα τέταρτο...δεν επιτρέπουμε να υποτιμούν την προσωπικότητα...κ τις πράξεις μας..με όμορφο τρόπο προσπαθούμε να το σταματήσουμε...ανάλογα την περίπτωση...


Βήμα πέμπτο...μιλούμε ήρεμα...δεν υπερβάλουμε στην υπομονή..ώστε να εκνευριστούμε μελλοντικά κ να χάσουμε το δίκιο μας..εξηγούμε στους άλλους τι επιτρέπουμε κ τι όχι...χωρίς φόβο κ ανασφάλειες..όμορφα κ ξεκάθαρα...


Αν όλα τα παραπάνω αποτύχουν...μπορούμε να ξανα σκεφτούμε αν θέλουμε να κρατήσουμε την συγκεκριμένη επιλογή...κ αν είμαστε ακόμη στην αρχή...είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι θέλουμε κ τι έχουμε ανάγκη...πως θα ανακαλύψουμε τον εαυτό μας;;;;έρχεται σύντομα στις ψυχολογικές συμβουλές....καλό βράδυ...!!!!

Συγνώμη, κατάλαβα λάθος....

Συγνώμη, κατάλαβα λάθος....


 
Είναι κ εκείνες οι φορές που απορείς...πως είναι δυνατόν να κατάλαβες λάθος;;Εσύ να πετάς στα σύννεφα, να χορεύεις από ευτυχία, να σιγοτραγουδάς τα όνειρά σου κ να φωνάζει το χαμόγελό σου...πως είναι δυνατόν να έπεσες έξω;;να μέτρησες λάθος τα σημάδια, να άκουσες κ να είδες αυτά που ήθελες...αφού οι λέξεις ήχαν ήχο κ οι πράξεις ήταν γεγονότα...Πόσο πολύ μπορεί να ποθείς έναν άνθρωπο..που να ζήσεις το δικό σου παραμύθι;;



Ισως κάποιες φορές...θα το ξαναπώ κρυβόμαστε από την αλήθεια...ίσως κάποιες ζούμε τόσο έντονα τις σκέψεις μας που δεν αντιλαμβανόμαστε τις σκέψεις του άλλου...δε μας νοιάζει..ΠΟΙΟΣ Ευτυχισμένος...νοιάζεται να δυστυχίσει;;Ποιος να σκεφτεί λογικά;;Ποιος ακούει κ βλέπει;;Ποιος μπορεί να πει όχι στον έρωτα;;



Ο έρωτας...αυτόν ψάχνουμε στη ζωή...αυτό θέλουμε να ζούμε...πάντα, για πάντα, σε κάθετί...Περιμένουμε να έρθει...κ να ξανάρθει...να μείνει κ ας τα χάσουμε όλα..αρκεί να νιώθουμε κ να έχουμε τον έρωτα...Ολα τα άλλα που λέμε ευτυχία...είναι απλά μικρές στιγμές που δεν δίνουμε σημασία, δεν εκτιμούμε...



Ναι είναι εύκολο να ζήσεις το παραμύθι...να το φτιάξεις..να το πράξεις...να το πιστέψεις...κ συνήθως είναι το δικό σου παραμύθι..εσύ θέλεις μόνο τον έρωτα κ δεν θέλεις να δεις..να ακούσεις...να καταλάβεις..να...να...να...Κ έρχεται κ η ώρα εκείνη που θα βγεις στην αληθινή ζωή...η θα γεμίσεις εμμονές...εμμονές όπως τις αντέχεις, όπως τις θες....θα σκέφτεσαι συνέχεια τα ίδια, θα θυμώνεις, θα ονειροπολείς...θα πέφτεις, θα σηκώνεσαι...μα την αλήθεια δεν αντέχεις να την δεις...γι αυτό κ βλέπεις την δική σου αλήθεια...στο δικό σου παραμύθι...



Κ όχι δεν είναι πάντα παραμύθι....μα πάλι πονάει όταν τελείωνει..όταν δεν κρατάει το όνειρο...γιατί κ πάλι μπορεί να τελειώσει...ο έρωτας...δεν σου δίνει...χωρίς να πάρει...δεν κρατάει για πάντα...κ τότε απορείς κ πάλι τι δεν κατάλαβες καλά;;, Υποσχέσεις, όνειρα, επιθυμίες...πως πέσαν στο κενό;;πως στα μάτια του έβλεπες τον έρωτα...κ τώρα δε βλέπεις τίποτε..τώρα δεν αρκεί ο έρωτας..τώρα θα τον γνωρίσεις θες δε θες..όχι το έρωτα...τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου...κ μπορεί κ να έχεις καταλάβει σωστά..μπορεί όμως κ λάθος...καλό βράδυ....!!!