Αν μπορείς...ζήσε τη στιγμή...κ ΜΠΟΡΕΙΣ

Αν μπορείς...ζήσε τη στιγμή...κ ΜΠΟΡΕΙΣ
Ο χρόνος....η ανυπομονησία...ο φόβος....να τα ζήσουμε όλα...να γίνουν όλα όπως τα θέλουμε...να προλάβουμε...να ζήσουμε τη ζωή...Να πάρουμε, να δώσουμε, να ζήσουμε τα όνειρα...να τρέξουμε..να κάνουμε τα αδύνατα, δυνατά, να τολμήσουμε να φτάσουμε το άπιαστο..το ιδανικό...

Ο χρόνος να τα προλάβουμε όλα..σκέψεις, επιθυμίες, στόχους, τα θέλω τα δικά μας κ των άλλων...τα πρέπει κ τις απαιτήσεις τηνς κοινωνίας...να προλάβουμε την δουλειά, τους φίλους, τον σύντροφο, τα παιδιά, τους συγγενείς, το σπίτι...κ τόσα άλλα που δεν είχαμε βάλει στο πρόγραμμα...τόσα...που ήρθαν ξαφνικά να μας θυμίσουν ότι εμείς δεν κάνουμε κουμάντο...δεν έχουμε τον έλεγχο...δεν φτιάχνουμε εμείς το μέλλον...ούτε αποφασίσουμε το τώρα...Πόσες φορές για αλλού ξεκινήσαμε κ αλλού η ζωή μας πήγε;;Πόσες φορές, άλλα ονειρευτήκαμε κ άλλοι έζησαν τα όνειρά μας κ εμείς μέιναμε εκέι θεατές να αναρωτιόμαστε που πήγαν τα δικά μου τα όνειρα...ποιοι μου τα πήραν...Τα δικά μου....γιατί;;;

Οχι δεν υπάρχουν δικά μου κ δικά σου στον κόσμο ετούτο..υπάρχουν δικά μας...η στιγμή του ενός..επηρεάζεται από τη στιγμή του άλλου στο ατελείωτο κ απρόβλεπτο σύμπαν...Πότε επιτέλους θα καταλάβουμε ότι είμαστε μία κουκίδα, μία στιγμή, από έναν ατελείωτο κόσμο που φτιάχτηκε για εμάς κ ονομάστηκε ζωή...;;;Το τώρα...το τώρα μας ανήκει λίγο περισσότερο..μας ανήκει μια στιγμή....που δεν μετρέται με χρόνο...αλλά με αισθήσεις κ συναισθήματα...με πράξη ή κ σκέψη...

Ναι αυτή τη στιγμή που αντικρίζονται τα βλέμματα μας....τη στιγμή αυτή που μου χαμογελάς...τη στιγμή αυτή που γράφω τις σκέψεις μου..τη στιγμή αυτή που κλαίω...που ονειρεύομαι..που μοιράζομαι μαζί σου τώρα....Είναι τόσο όμορφη αυτή η στιγμή...η διαδρομή της, η κατάκτησή της κ κρατάει μόνο λίγα δευτερόλεπτα...τη ζω αυτή τη στιγμή μόνη...κ έπειτα την μοιράζομαι μαζί σας κ γίνεστε κ εσείς η πιο σημαντική μου στιγμή..τώρα...Τι σημασία έχουν τα επόμενα πέντε λεπτά;;;Ποιος ξέρει τι θα συμβεί;;;Δε με νοιάζει το μετά..γιατί τώρα, αυτή τη στιγμή είμαι καλά...είμαι ο εαυτός μου...είναι δική μου...κ κάπως μου χαρίστηκε για να την εκτιμήσω κ να την ζήσω...η να την προσπεράσω..να την πετάξω κ να αρχίσω να τρέχω...ψάχνοντας να βρω την ευτυχία...Μόνο που μόλις πέρασα από δίπλα της...κ ψάχνοντας να την βρω...την έχασα....

Εσύ θα τρέχεις πανικόβλητος...ή θα ζήσεις αυτή τη στιγμή;;;Εσύ επιλέγεις κ τώρα ξέρεις ποια είναι η επιλογή κ ποια τα αποτελέσματά της....Καλό βράδυ....!!!!

Το Ψέμα....

Το Ψέμα....

 

Είναι κ εκείνες οι στιγμές οι ψεύτικες....που αν ήταν αληθινές...θα ταν όλα όπως τα θέλαμε...όπως τα αντέχαμε...εκείνες οι στιγμές που δεν υπήρξαν ποτέ...αλλά εμείς τις φτιάξαμε κ τις πιστέψαμε...γιατί δεν είχαμε κάτι αληθινό να μας κρατήσει...γιατί δεν θέλαμε την αλήθεια...γιατί δεν είχαμε σε τι να πιστέψουμε...Κ μάλωσε η ελπίδα με την αλήθεια...κ βρεθήκαμε αγκαλιά με την φαντασία μας...να παίζουμε παιχνίδια ψεύτικα...εκείνα τα παιχνίδια που έστω κ νοερά μας κάναν να χαμογελάμε..μας κάνουν να ελπίζουμε...να ονειρευόμαστε κ να νιώθουμε σπουδαίοι...να νιώθουμε αληθινοί...


Αληθινοί;;;Μέσα στο ψέμα....Ναι γίνεται κ αυτό...όταν δεν μπορείς να διεκδικήσεις τα θέλω σου, όταν δεν έχεις στόχους, όταν δεν ξέρεις τι θες...όταν τρομάζεις με τα συναισθήματά σου...τότε ναι...τότε που οι άλλοι έχουνε πάρει τον έλεγχο κ εσύ απλά σα μαριονέτα αφήνεσαι στα χέρια τους...γελάς, κλαις, παίζεις με τα σενάρια κ τις απαιτήσεις τους...κ τότε μπορεί μια στιγμή να φτιάξεις κ να ζήσεις το δικό σου ψέμα...όπως το θες, όπως σε εκφράζει...χωρίς τον φόβο της κρίσης των άλλων, χωρίς την τόλμη της ανάληψης των ευθυνών σου...χωρίς να αμφιβάλεις, χωρίς να χάσεις, χωρίς να ωριμάσεις...


Το ψέμα....είναι μια ασφαλής ασπίδα για να μην νιώσεις ηττημένος, για να μην πέσεις στον πόλεμο, για να μην χάσεις τον εγωισμό σου, για να μην παιδευτείς με τα πάνω κ τα κάτω, για να τραβάς την προσοχή των άλλων, ή για να τα έχεις καλά με όλους, για να έχεις τους άλλους ακόμη χάνοντας εσένα...γιατί με τον εαυτό σου νιώθεις μόνος, γιατί δεν έχετε κάτι να πείτε, κάτι να δημιουργήσετε, κάτι όμορφο να δείτε...όχι δεν χάνεις εσένα...δεν σε βρήκες ποτέ...κ η μόνη αλήθεια που βρήκες είναι εκείνη η αλήθεια που χαμμένος μέσα στο ψέμα, αφαίθηκες να δεις, να ζήσεις...


Που είναι η τόλμη σου;;;Που είναι το θάρρος να ρωτήσεις τις σκέψεις σου να σου πουνε τι θέλουν;;;Που είναι ο ενθουσιασμός να ζήσεις την ζωή σου με τον εαυτό σου κ τους άλλους;;;Δεν θέλεις να μοιραστείς;;Να αγαπηθείς;;Να αγαπήσεις...;;;Βγες έξω κ φώναξε ποιος είσαι...μπορείς, μπορείς να το κάταφέρεις πιο εύκολα...από το ψέμα...μπορείς να αποδεχτείς τον εαυτό σου, μπορείς να πιστέψεις σε εσένα κ τότε θα πιστέψουν κ οι άλλοι...θα έχεις περισσότερους κοντά σου...δεν θα έχεις εκείνους που πιστεύουν στο ψέμα...αλλά εκείνους που πιστεύουν σε εσένα...!!!!!