ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ!!!

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ BLOG ΜΟΥ!!!ΕΔΩ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΑΡΘΡΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ...ΒΑΣΙΣΜΕΝΑ ΣΕ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ...ΘΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ....Κ ΘΑ ΧΑΛΑΡΩΣΕΤΕ...ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ...Κ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ....ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ!!!

Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

Εμείς κ οι άλλοι....

Εμείς κ οι άλλοι....

 
Είναι αυτές οι φορές που νιώθουμε να έχουμε ανάγκη τους άλλους...Να πάρουμε δύναμη, να πιαστούμε από κάπου κ να πιστέψουμε σε κάτι...Λες κ χρειαζόμαστε τον ήχο μιας φωνής να μας καθοδηγήσει...λες κ χρειαζόμαστε να μας δείξουνε τον κόσμο...λες κ όλα εξαρτώνται από εκείνους...τους άλλους...λες κ ο κόσμος μας είναι τόσο μπερδεμένος...λες κ δεν έχει ούτε αρχή..ούτε μέση...μόνο τέλος...

Κ όλα αυτά τα δήθεν απαραίτητα πολλές φορές έρχονται στο δρόμο μας...τη στιγμή που δεν θέλουμε να τολμήσουμε να αναλάβουμε ευθύνες...που δεν θέλουμε να σηκωθούμε από τον δικό μας πάτο...σαν να νιώθουμε ανίκανοι να καταφέρουμε το παραμικρό κ κυριώς σα να έχουμε ξεχάσει όλα εκέινα τα βήμματα που περπατώντας μόνοι μας...πετύχαμε να μας φέρουν στο τώρα...στο σήμερα...σα να έχουμε ξεχάσει πως γεννηθήκαμε ικανοί να δούμε τον κόσμο μέσα από τα δικά μας μάτια...να περπατήσουμε μόνοι σηκώνοντας το ανάστημά μας....πως από βρέφη πέσαμε κ σηκωθήκαμε πολλές φορές, νικώντας τους φόβους για να ανακαλύψουμε τον κόσμο...

Κ οι άλλοι...τι ρόλο παίζουν στη ζωή μας;;Γιατί τους μπερδεύουμε στο κάθετί που αφορά τις επιλογές μας;;Που να τους βάλουμε στη ζωή μας κ τί χώρο να τους δώσουμε;;Πόση ανάγκη να τους έχουμε;;;Πως να τους κάνουμε να καταλάβουν όσα εμείς καταλαβαίνουμε;;

Οι άλλοι είναι σημαντικοί...για να μάθουμε, να μοιραστούμε, να χαμογελάσουμε, να πονέσουμε, ναι κ αυτό χρειάζεται...να αγαπήσουμε, να αγαπηθούμε...Οι άλλοι όμως δεν είμαστε εμείς...δεν θα μάθουν ποτέ τι θέλουμε, δεν θα καταλάβουν ποτέ πως νιώθουμε, δεν θα είναι πάντα εκεί...δεν θα μας δώσουν όλα όσα έχουμε υπολογίσει ως ιδανικά στην ζωή μας...Γιατί;;;Γιατί έχουμε τόσες ικανότητες να μπορούμε να κάνουμε πολλά μόνοι μας...με τις δικές μας δυνάμεις..γιατί όλοι είμαστε τόσο μοναδικοί κ τόσο διαφορετικοί που οι άλλοι δεν θα μας αποδεχτούν κ δεν θα μας κατανοήσουν ποτέ 100%...γιατί απλά δε μπορούνε να δουν μέσα από τα μάτια μας...να μιλήσουν με τη φωνή μας, να αντιληφθούν με την σκέψη μας...δεν έχουνε περπατήσει την ίδια διαδρομή..δεν έχουνε τις ίδιες εμπειρίες...τις ίδιες αποτυχίες ή επιτυχίες...

Σας το λέω...είναι πολύ όμορφο να έχουμε γύρω μας ανθρώπους να πιστεύουν σε εμάς κ να πιστεύουμε σε εκείνους...αλλά μη υποτιμάτε ποτέ τη δύναμη που κρύβετε μέσα σας...μην χάσετε ποτέ την ελπίδα κ το χαμόγελό σας γιατί δεν υπάρχει κάποιος να το μοιραστήτε...Μην εξαρτάστε από τους άλλους.....να τους ακούτε, να τους έχετε, να τους αγαπάτε, να τους δίνετε...αλλά ποτέ μην ξεχάσετε ότι μπορείτε να δώσετε κ στον εαυτό σας ένα κομμάτι της ψυχής σας...μην τα χαρίζετε όλα...μην αδιάσετε για να γεμίσετε τις ζωές των άλλων...

Εμείς κ οι άλλοι...χωράμε όλοι μαζί σε μια ψυχή...σε μια διαδρομή...αρκεί να είναι δίκαιη η μοιρασιά...να μην χάσουμε το δρόμο...δίνοντας ή χάνοντας...Το παιχνίδι παίζεται καλύτερα με πολλούς...αρκεί να τηρούνται οι κανόνες...!!!

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

Να λέμε αυτά που νιώθουμε...;;;;

Να λέμε αυτά που νιώθουμε...;;;;

 
Ολοι πασχίζουμε να έχουμε μία αληθινή ζωή...με όλα τα ιδανικά...ονειρευόμαστε πάντα το τέλειο...το αψεγάδιαστο...κ για να το έχουμε είμαστε ικανοί να θυσιάσουμε τα πάντα...ακόμη κ τον χαρακτήρα μας...ακόμη κ την ψυχή μας...Δημιουργούμε λοιπόν συχνά ένα ασφαλές περιβάλλον...ιδανικά ωραιοποιημένο, ψεύτικο τολμώ να πω πολλές φορές, γεμάτο άμυνες που μας κάνουν να ξεχνάμε όσα μας ενοχλούν, καθώς κ πολλά χαμόγελα σε όσα κάποτε δε θα φανταζόμασταν ότι θα αποδεχόμασταν ως συμπεριφορές κ που θα απορούσαμε αν κάποιος άλλος τα επέτρεπε στην ζωή του...Δημιουργείται λοιπόν απλά μία τρομερή πίεση στον συναισθηματικό μας κόσμο...καταπίεση των αρνητικών συναισθημάτων που αν εκφραστούν θα χαλάσουν την τέλεια εικόνα του κόσμου που φτιάξαμε...μη επιτρέποντας να ζούμε σε κάτι που δεν θα μας άξιζε...φτιάχνουμε ένα ψεύτικο που μας αξίζει...

Από την άλλη υπάρχει κ η τελειομανία που απαιτούμε από τον ίδιο μας τον εαυτό που επιβάλει να έχουμε τον ιδανικό σύζηγο, σπίτι, παιδί, εργασία, επιλογές....Κάνουμε λοιπόν τα πάντα για να προβάλλουμε όσα μας κάνουν αψεγάδιαστους...με αποτέλεσμα πίσω από τη σκηνή του έργου να μην είμαστε ευτυχισμένοι..ούτε εμείς όυτε οι γύρω μας..κ έτσι κομπλάρουμε σε κάθετι απλό που όμως...δεν πιστεύουμε ότι θα το κάνουμε τέλειο..κ ναι γινόμαστε, αντιδραδραστικοί, επιθετικοί...κ τελικά απομένουμε μόνοι....

Κ στις δύο παραπάνω περιπτώσεις, της ιδανικής ζωής κ των ιδανικών ανθρώπων....απαγορεύεται να εκφράσουμε αυτά που αληθινά νιώθουμε...Κάποια στιγμη όμως...σαν θύελλα θα τα βρούμε μπροστά μας, πληγώνοντας ανθρώπους με όσα κρύβαμε κ δεν επιτρέπαμε να δούμε ότι μας βασανίζουν, πληγώνοντας τον εαυτό μας γιατί ο κόσμος που φτιάξαμε δεν ήταν τέλειος αλλά πύργος από κόκκους άμμου...Κ τελικά δεν θα καταφέρουμε ποτέ να κρύψουμε όσα δεν μας αρέσουν στον εαυτό μας κ στους άλλους...

Κ αν αυτό δε γίνει κ ζητήσουμε μόνοι μας βοήθεια θα δυσκολευτούμε πάρα πολύ να μάθουμε να εκφράζουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα, να βλέπουμε την αλήθεια στις συμπεριφορές των άλλων, να μη κρίνουμε, να σεβόμαστε, να μη αυτοτιμωρούμαστε κ να μην εναντιωνόμαστε σε όσους είναι πιο ισσορροπημένοι από εμάς...Εκείνος που θα τολμήσει να τα βάλει με τις αδυναμίες μας κ θα τολμήσει να μας δείξει την κομπλεξαρισμένη κ καλά κρυμμένη πλευρά μας...θα ενεργοποιήσει τόσο τις άμυνές μας, τον εγωισμό, τον θυμό, την απόρριψη...που αν δεν καταφέρει να μας σώσει..θα πνιγεί μαζί μας....

Για να μάθουμε λοιπόν να λέμε όσα νιώθουμε...χρειάζεται να κοιτάξουμε πρώτα δεξιά (Θετικά) μετά αριστερά (Αρνητικά) κ έπειτα να σταθούμε στο κέντρο...χωρίς να γέρνουμε...προς καμία κατεύθυνση....

ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΛΕΩ ΟΣΑ ΝΙΩΘΩ...όταν μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει νιώθω, αποδέχομαι, υπολογίζω, ζυγίζω.....Μετά το σκοτάδι είναι το φως....αλλά μετά έρχεται πάλι το σκοτάδι κ μετά πάλι το φως....δε λέω ότι μου έρχεται χωρίς να υπολογίζω τον άλλο, ούτε κρύβομαι...δε φυλακίζω τον εαυτό μου...ούτε τους άλλους.....λέω αυτά που νιώθω;;;;Η ΤΑ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΙ;;;Τα μοιράζομαι με σκοπό να τα πω ή να βρω λύσεις;;;;Τα λέω στο σωστό χρόνο;;;Η όποτε μου κατέβει;;Θα τα πω έχοντας πρώτος εγώ ισσορροπήσει;;

Να μοιράζεστε αυτά που νιώθετε...χωρίς να σκοτώνεται αυτά που νιώθεται...ή αυτούς που απευθύνεστε....!!!!

Ελευθερία Γκουσμπασανιώτη!!!

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

Τι ζητάω;;

Τι ζητάω;;

 
Υποτίθεται πως σε ετούτη τη ζωή ζητάμε για εμάς κ για όσους αγαπάμε, υγεία, ευτυχία, κ αγάπη....Ομως αυτά τα θυμόμαστε συνήθως σε γιορτές κ σημαντικές στιγμές...ή όποτε κάποιος γύρω μας χάσει κάτι από τα δήθεν αυτά δεδομένα για εμάς μέχρι εκείνη τη στιγμή...Τι ζητάμε λοιπόν;;Τι είναι αυτό που ο καθένας μας θέλει για να νιώσει ευτυχισμένος;;;Αν ρωτήσεις ένα παιδί τι θέλει, μπορεί να σου αριθμήσει δέκα διαφορετικά πράγματα...ενώ ένας ενήλικας πενήντα....Πολλά ανούσια θέλω....κ σημαντικά για μία τόση δα μικρούλα στιγμή της ζωής μας...Γιατί υπάρχουμε σίγουρα μόνο τώρα..αυτή τη στιγμή...Αλλος θα ζητήσει στοργή, κατανόηση, σεβασμό, άλλος ταξίδια, αυτοκίνητα, σπίτια....κ άλλα τόσο μεγάλα που υποτίθεται πως θα φτιάξουν το μέλλον μας....που θα καθορίσουν την ευτυχία μας, που θα μας φέρουν υγεία γιατί υποτίθεται πως θα προκύψουν από την ευτυχία μας...εεεε κ αγάπη...λίγη αγάπη με τόσα καλά θα έρθει..δεν θα έρθει...;;;;

Σκέψεις πολλές παιρνούν αυτή τη στιγμή από το μυαλό μου...πως όλοι έχουμε στη ζωή κάποιον να μας αγαπάει...γονιό...παιδί, φίλο, σχέση, γνωστό...Ολοι έχουμε κάποιον να αγαπάμε αντίστοιχα...Ολοι έχουμε υγεία....όταν έχουμε υγεία΄....Ολοι έχουμε ευτυχία, γιατί έχουμε υγεία κ αγάπη....Τότε τι είναι αυτό που ζητάμε;;;

Κανείς δεν ικανοποιήτε με όσα έχει...γιατί όλοι ψάχνουμε το ιδανικό...Ιδανικό;;;Κάτι που δεν έχει ψεγάδια...που δεν θα μας φέρει στιγμές...αλλά ζωή...κάτι που θα μείνει αναλοίωτο σε μία αιωνιότητα....Ζητάμε το σύμπαν..ενώ είμαστε μία τελεία στο άπειρο...Ζητάμε τα πάντα...Θέλουμε γάμο κ ελευθερία...Δεν θέλουμε προδωσία...δεν θέλουμε να μας απατούν οι άλλοι...Θέλουμε έρωτα....αλλά θέλουμε κ πάθος...θέλουμε παιδί...αλλά θέλουμε κ ανεξαρτησία...θέλουμε μοναξιά αλλά θέλουμε κ παρέα...θέλουμε όνειρα...αλλά θέλουμε να ζωντανεύουν με το πάτημα ενός κουμπιού...θέλουμε...θέλουμε...θέλουμε...κ ζητάμε ή απαιτούμε....

Απαιτώ ο σύντροφός μου να είναι πάντα εκεί...να μη βαριέται...να με θέλει, να με σέβεται..να με στηρίζει...να παθιάζεται μαζί μου...να έχει επιλεκτικές αισθήσεις που να ασχολούνται μόνο μαζί μου....κ εκείνος θέλει μία ζεστή αγκαλιά...αλλά εγώ του γυρίζω την πλάτη....γιατί είμαι κουρασμένη κ νυστάζω...Παρόλ'αυτά...συνεχίζω να θέλω...να ζητάω...να απαιτώ....

Θέλω όλοι κ όλα να είναι ιδανικά...καμιά φορά κ εγώ....ναι να είμαι κ εγώ ιδανική...Θέλω να κάνω λάθη σαν άνθρωπος αλλά να ζω σαν Θεός...Παιδιά να σας πω κάτι;;;....Κουράστηκα να πάιζω το παιχνίδι...πάρτα όλα....Εγώ θέλω αγάπη, ευτυχία κ υγεία...Θέλω να έχω κάποιον να αγαπώ...κάποιον να μ αγαπάει, να έχω υγεία κ να χαμογελάω στον εαυτό μου κ στους άλλους....Δεν ονειρεύομαι το σπίτι κ το αυτοκίνητο...δεν ονειρεύομαι να με σέβονται κ να με εκτιμούν όλοι...δεν ονειρεύομαι να με θέλουν κ να με ποθούν όποτε γουστάρω εγώ...δεν ονειρεύομαι να είναι πάντα εκεί κάποιος όταν τον χρειάζομαι...δεν ονειρεύομαι
να ακούσω ευχαριστώ, να με συγχωρέσουν κ να με καταλάβουν, να νοιαστουν για ΕΜΕΝΑ.....ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ....ναι ρε παιδιά γιατί υπάρχω κ ΕΓΩ...όπως κ ΕΣΕΙΣ...κ δεν ζητάω τίποτε από κανέναν...κάποτε το έκανα...αλλά έμαθα κ εγώ να μη ζητάω...να ονειρεύομαι απλά κ να επιθυμώ...αγάπη...υγεία κ ευτυχία...κ σας τα εύχομαι ολόψυχα...σε όλους...